Author Archives: admin

6 stycznia 1926 roku młoda Jadwiga Jaroszewska przekracza progi szpitala św. Łazarza w Warszawie, przy ul. Książęcej 2. Tak zaczyna się nasza historia… niestety nie zachowały się zdjęcia z tamtego czasu, ani nawet już nie ma śladu po szpitalu na Książęcej. Zgromadzenie jednak istnieje! Kontynuujemy zapoczątkowane przez Matkę dzieło – wsłuchując się nieustannie w słowa Matki Założycielki i Ducha Świętego, który – jak ufamy – dokona w nas dzieła odnowy.

Jaki cel ma nasze zgromadzenie i dlaczego istnieje? Jeżeli zgromadzenie ma pewien cel, to i członkowie w tym głównym celu będą mieli pierwszą wytyczną swych czynów. Bóg w wyrokach niezbadanych budzi do życia samodzielnego Zgromadzenie nasze. W Kościele św. powierza zgromadzeniu temu myśl swoją, która brzmi: Mądrość Przedwieczna domaga się od stworzeń uwielbienia sprawiedliwości.

Zapamiętajmy jedno: To jest najmilsze Bogu, co jest z Jego Woli. Musimy przede wszystkim swoje posłannictwo spełniać. Akt oddania się musi być dobrowolnie uczyniony. Bóg nie chce mieć niewolników, ale sługi dobrowolnie pełniące Jego służbę. Słodkie jest jarzmo, ale gdy bywa dobrowolnie podjęte i z miłością pełnione.

W dniach 2-3 stycznia 2019 r. miałyśmy wielką radość przyjęcia w domach naszego Zgromadzenia  na terenie diecezji warszawsko-praskiej relikwii bł. Hanny Chrzanowskiej. Ta niezwykła kobieta, pielęgniarka była beatyfikowana przez papieża Franciszka w kwietniu 2018 r. Uroczystości beatyfikacji odbyła się w Krakowie w Łagiewnikach. Teraz odwiedza wszystkie miejsca, gdzie przebywają chorzy, niepełnosprawni oraz ci, którzy opiekują się chorymi w różnych wymiarach.

Tym większą miałyśmy radość gościć Ją w naszych dwóch placówkach w Gaju – DPS „Fiszor” i w DPS Niegów. Ze wzruszeniem i przejęciem zarówno Siostry, nasi Mieszkańcy, jak i Personel świecki składali swe intencje podczas Eucharystii, jak i wspólnej modlitwy różańcowej czy zamyśleń na podstawie rachunku sumienia, który bł. Hanna przygotowała dla pielęgniarek. Wszyscy mogliśmy wziąć coś „dla siebie”. Święci uczą nas właśnie tego „bycia dla” … dla Boga i dla drugiego człowieka.

Błogosławiona Hanno, obficie czerpiąca z duchowości benedyktyńskiej zawierzamy Ci całe nasze Zgromadzenie, chorych i niepełnosprawnych, którymi opiekujemy się w naszych palcówkach, a także nasze rodziny, współpracowników świeckich. Prosimy Cię szczególnie – wyproś nam łaskę nowych powołań do samarytańskiej posługi w naszym Zgromadzeniu.

Błogosławiona Hanno, módl się za nami!

Drodzy i Kochani Przyjaciele,

 Z wdzięcznością i radością oczekujemy na kolejne w naszym życiu Święta Bożego Narodzenia. Tak bardzo potrzebujemy usłyszeć, że Bóg jest z nami i przeżyć tę prawdę we wspólnocie wiary i ludzi dobrej woli  – przy rodzinnym stole, w miejscu pracy i codziennej posługi, we własnej wspólnocie zakonnej.

Przeżywając tę głęboką tęsknotę za Bogiem, za Jego pokojem, radością i nadzieją, życzymy, by Nowonarodzony Zbawiciel – Boże Dziecię, otoczone miłością Maryi i św. Józefa, wlało w nasze serca pełnię swych łask i błogosławieństw, by światło betlejemskiej gwiazdy rozpromieniło wszelkie mroki i napełniło nasze rodziny, wspólnoty i całą ziemię – pokojem.

Niech Nowy 2019 Rok będzie błogosławiony!

Z darem serdecznej modlitwy przy Żłóbku Jezusa wraz z Siostrami

                                                      s. Anuncjata Zdunek OSBSam

                                                              przełożona generalna

Oto Bóg jest moim zbawieniem! *
Jemu zaufam i bać się nie będę.
Pan jest moją pieśnią i mocą, *
i on stał się moim zbawieniem.

Dziś, w niedzielę Gaudete, po wielu miesiącach ciężkiej choroby i ogromnego cierpienia, Pan wezwał do Siebie naszą siostrę Justynę – przeżyła 85 lat. W Zgromadzeniu, w którym spędziła 67 lat, posługiwała w rożnych palcówkach, służąc najmniejszym… ostatnie lata, przykuta do łoża boleści potwierdzała swoje ofiarowanie Boskiemu Oblubieńcowi – Chrystusowi Ukrzyżowanemu – „za grzechy lekkomyślnych ludzi”.  W dzień pierwszych ślubów Siostra otrzymała predykat „od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny” i ta niezwykła godność Maryi była z pewnością tęsknotą i tajemnicą także jej serca. Niejednokrotnie modliła się: Boże, któryś przez Niepokalane Poczęcie Najświętszej Panny godne Synowi swemu mieszkanie zgotował, Ciebie prosimy, abyś przez wstawiennictwo Tej, którąś dla przewidzianej śmierci tego Syna od wszelkiej zmazy zachował, nam niepokalanymi przyjść do siebie dozwolił. Dziś Pan dopełnił dzieła, które rozpoczął, a siostra wytrwała aż do śmierci. Oddała Bogu swe ostanie tchnienie, a my zebrane wokół Siostry Justyny, z wdzięcznością za dar jej życia i wytrwania, śpiewałyśmy Magnificat – Hymn uwielbienia Maryi.

Jakże wymowne są słowa dzisiejszej Liturgii:

Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela; Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz już bała się złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!» Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia, uniesie się weselem nad tobą, odnowi cię swoją miłością, wzniesie okrzyk radości.

Requiem aeternam dona ei Domine. Requiescat in pace. Amen.

Przed Uroczystością Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny odprawiamy nowennę o dar nowych powołań do naszego Zgromadzenia. Pokornie wołamy o to, by wiele młodych dziewcząt o hojnych sercach,  zechciało odpowiedzieć na Jezusowe „Daj Mi pić” i pobiec z radością, by służyć Mu w Najmniejszych.

8 grudnia jest dla nas datą wyjątkowa, ważną jeszcze z jednego powodu – 86 lat temu, to własnie w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia uzyskałyśmy zatwierdzenie naszego Zgromadzenia na prawie diecezjalnym w pełnej nazwie – Siostry Benedyktynki Samarytanki Krzyża Chrystusowego – tak, jak pragnęła tego Matka Założycielka. Deo gratias!

Boże, któryś przez Niepokalane Poczęcie Najświętszej Panny godny Synowi swemu przybytek zgotował, Ciebie prosimy, abyś przez wstawiennictwo tej, którąś dla przewidzianej śmierci tegoż Syna od wszelkiej zmazy zachował, nam niepokalanymi przyjść do siebie dozwolił. Przez Chrystusa Pana naszego, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

W tym roku mija 25 lat, od kiedy nasze Siostry podjęły posługę w Domu Generalnym Księży Zmartwychwstańców w Rzymie. Każdy Jubileusz jest sposobnością, aby nade wszystko dziękować Bogu i ludziom. Dziękujemy zatem Bożej Opatrzności, że kiedy poszukiwałyśmy domu w bliskości Stolicy Apostolskiej – w związku z rozpoczętym procesem beatyfikacyjnym naszej Założycielki – dziś już Czcigodnej Sługi Bożej Wincenty od Męki Pańskiej Jadwigi Jaroszewskiej – pojawiła się możliwość podjęcia pracy i zamieszkania w Domu Generalnym przy Via San Sebastianello 11.

Dziękujemy naszym Siostrom, szczególnie tym, które realizują mężnie zadanie powierzone im przez Zgromadzenie w tym domu od 25 lat: s. Georgii i s. p. Maksymilianie, a także s. Barbarze, s. Ewodii, s. Juliannie i s. Cherubinie. Dziękujemy nade wszystko za piękne świadectwo – często bez słów – swego zakonnego powołania i całkowitego oddania woli Bożej… choć czasem serce tęskniło za Ojczyzną, za siostrami i za najbliższymi. Ukochanie woli Bożej i cicha posługa Sióstr jest wymownym znakiem totalnego oddania siebie i życia dla Boga oraz – jak mówią Ojcowie – motywacją do wiernego realizowania swego powołania, stawania się „lepszymi”.

Dziękujemy Ojcom Zmartwychwstańcom Gospodarzom tego miejsca – za braterską miłość i życzliwość przez te lata współpracy. I choć zmieniali się ludzie, to atmosfera wzajemnej pomocy jakby naturalnie przechodziła i umacniała się w kolejnych kadencjach Zarządów, posług czy nawet etapach formacji braci kleryków, którzy dziś już są kapłanami.

Dziękujemy Siostrom z innych wspólnot zakonnych, które siostrzaną miłością służyły radą i pomagały stawiać pierwsze kroki na ziemi włoskiej. Szczególnie zaś Siostrom Zmartwychwstankom, którą są nam szczególnie bliskie ze względu na naszą Matkę Założycielkę. Czujemy się niejako siostrzaną rodziną. Dziękujemy z serca!

Dziękujemy wszystkim, którzy przyjęli zaproszenie, aby razem z nami dziękować Bogu za wszelkie łaski i dobro otrzymane podczas tych 25 lat posługi.

Opatrzność Boża wskazała dzień 21 listopada – środę, kiedy przypada liturgiczne wspomnienie Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Dla wspólnoty rzymskiej Sióstr jest to także rocznica ofiarowania Domu Matce Bożej. Nie można było wybrać lepszej daty na świętowanie Jubileuszu. Tak więc zaproszeni Goście: Siostry z Zarządu Generalnego wraz z m. Anuncjatą Zdunek OSBSam, Ojcowie Zmartwychwstańcy z o. Generałem Paulem Voisinem CR, o. Zdzisław Kijas OFMConv, Siostry Zmartwychwstanki z m. Dorotą Zygmunt, s. Goretti terezjanką oraz przyjaciele, pracownicy i goście Domu – zebrali się w kościele, by o godz. 17.30 uczestniczyć w dziękczynnej Mszy św. ku czci Najświętszej Maryi Panny, której przewodniczył o. Jacek Praski CR, zaś homilię wygłosił Ojciec Generał CR.

Po Mszy św. wspólne zdjęcie i radosne świętowanie przy kolacji i wspólnym śpiewaniu. Nie zabrakło muzycznych animacji i piosenki patriotycznej.

Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony!

20 listopada 2018 r. miałyśmy to szczęście spotkać się osobiście z Opatem Prymasem Gregorym Polanem OSB w jego kurii w Sant Anselmo. Dzięki życzliwości, zachętom i pośrednictwu o. Bernarda Sawickiego OSB udało się dograć terminy i wydarzyło się piękne spotkanie. Ojciec Opat z zainteresowaniem słuchał naszych opowieści: kim jesteśmy, jakie były nasze początki, kim była Czcigodna Sługa Boża Wincenta Jadwiga Jaroszewska nasza Założycielka i jak wyglądały jej starania o włączenie nowo powstałego Zgromadzenia do Rodziny Benedyktyńskiej. Wróciłyśmy więc do historii sprzed 90 lat…

Nie zabrakło też podzielanie się aktualnym stanem Zgromadzenia, naszą posługą wśród najmniejszych, naszą troską z powodu braku powołań i wynikającymi z tego powodu problemami w prowadzeniu dzieł i w codziennym życiu naszych wspólnot.

Ojciec Opat zapytany o przesłanie dla nas, zwrócił uwagę na to ze potrzebne jest nasze świadectwo radości. Takiej radości, która wypływa z osobistej relacji z Jezusem, ale także tej, która jest owocem przeżywania wspólnoty życia i modlitwy. Ojciec zwrócił uwagę na wartość wspólnej modlitwy liturgicznej, która sprawia w nas nową jakość życia braterskiego – siostrzanego – z tego rodzi się radość. I Tego nam życzył!

Po wspólnym zdjęciu i ciepłym pożegnaniu, z nadzieją na spotkanie w Polsce – zostałyśmy oprowadzone po Instytucie i wzięłyśmy udział w Modlitwie w ciagu dnia – razem z Braćmi – studentami w Sant Anselmo. Miło nam było również zjeść obiad w ogromnym refektarzu, w którym spotykają się wszyscy studenci i profesorowie.

Zobaczcie, jak jest dobrze przebywać razem z braćmi…

1918 – 2018 

 Dziękujemy!

10 listopada serce każdej siostry Benedyktynki Samarytanki Krzyża Chrystusowego „biegnie do Matki”, Czcigodnej Sługi Bożej Wincenty. Stajemy razem jako duchowe córki wokół tej, która pierwsza rozpoznała wewnętrzny głos wzywający ją do wielbienia Bożej Sprawiedliwości, poprzez posługę wobec Najmniejszych…

Matko Wincento, naucz nas tej drogi i radość Krzyża daj odkryć, i dawać nas naucz bez żalu i w przyszłość spójrz z nami bez trwogi.

Matko Wincento, naucz nas nieść zadość Sprawiedliwości. Przez ciernie życia poprowadź, uczyń nas darem dla Boga.