Author Archives: admin

Pielgrzymi nadziei na drodze pokoju – pod takim hasłem przebiegał Światowy Jubileusz Osób Konsekrowanych, który odbywał się w Rzymie w dniach 8-12 października 2025 r. Na zaproszenie M. Ewy Kaczmarek MChR, Przewodniczącej Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w Polsce członkinie Konferencji, w tym nasza Matka Generalna, wzięły udział w spotkaniu zorganizowanym przez Dykasterię ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

W pierwszym dniu o godz. 7.15 siostry przełożone uczestniczyły we Mszy świętej przy grobie św. Jana Pawła II, której przewodniczył ks. Kardynał Gerhard Müller. Następnie o godz. 10.00 blisko 500 sióstr przybyłych z Polski na Jubileusz wzięło udział w audiencji papieża Leona XIV. W słowach wypowiedzianych po polsku Ojciec św. pozdrowił wszystkie osoby konsekrowane z naszego kraju i zawierzył je Matce Bożej Różańcowej. Wspólnym dla sióstr z Polski akcentem była również popołudniowa Pielgrzymka do o Drzwi Świętych Bazyliki św. Piotra. Wspaniałym doświadczeniem było wieczorne czuwanie modlitewne w bazylice wszystkich osób konsekrowanych, przybyłych na Jubileusz.

https://www.vitaconsacrata.va/content/dam/vitaconsacrata/giubileo-2025/8-ottobre-veglia/POL_rev03-G-VCONSACRATA.pdf

9 października siostry wzięły udział we Mszy św. na Placu św. Piotra, której przewodniczył Ojciec św. W homilii papież mówił: m.in. o potrzebie nieskończoności, która zamieszkuje nasze serca, a którą może wypełnić jedynie Bóg. Zachęcał nas: „Właśnie dlatego Kościół powierza wam zadanie, abyście – ogałacając się ze wszystkiego – byli żywymi świadkami prymatu Boga w waszym życiu, pomagając również, na ile to możliwe, braciom i siostrom, których spotykacie, w pielęgnowaniu tej przyjaźni.”

https://www.vatican.va/content/leo-xiv/pl/homilies/2025/documents/20251009-giubileo-vita-consacrata.html

Popołudniu w auli przy kościele św. Stanisława biskupa i męczennika spotkały się członkinie Konferencji. Odbyło się spotkanie z Ambasadorem Polski przy Stolicy Apostolskiej, Panem Adamem Kwiatkowskim, który zachęcał do stałej współpracy z ambasadą w kwestii współorganizowania i udziału w wydarzeniach religijnych i państwowych w Rzymie. Następnie do uczestniczek zebrania skierował słowo szef Sekcji Polskiej Radia Watykańskiego, ks. Paweł Rytel-Andrianik, który zachęcał siostry do promowania w swoich mediach, a także przez pośrednictwo polskiej sekcji Vatican News wydarzeń z życia zgromadzeń.

W dalszej części zebrania Matka Ewa przedstawiła najważniejsze informacje związane z żeńskim życiem zakonnym w Polsce. W kolejnych dniach Jubileuszu siostry włączały się w program przygotowany na te dni przez Dykasterię ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Równocześnie – na Jasnej Górze – pozostając w duchowej łączności z Ojcem Świętym, zebrały się Siostry z Polski, by świętować dziękczynienie za dar swego powołania, będąc pielgrzymami i świadkami nadziei.

Jak każdego roku, Siostry z naszych Wspólnot wraz z Mieszkańcami i Pracownikami naszych placówek, a także Członkowie Samarytańskiej Wspólnoty Świeckich przybyli, jako Pielgrzymi Nadziei do Domu naszej Matki na Jasnej Górze. W duchowej łączności z tymi, którzy zostali w domu podjęliśmy naszą modlitwę o Boże błogosławieństwo i opiekę Maryi Matki Nadziei – dla Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego oraz dla pracowników, mieszkańców i przyjaciół prowadzonych dzieł apostolskich. Mszy św. w kaplicy Matki Bożej o godz. 11.00 przewodniczył i homilię wygłosił ks. Wojciech Miliszkiewicz, kapelan z Samarii. Po Komunii św., Matka Anuncjata wypowiedziała słowa wdzięczności i zawierzenia całego Zgromadzenia, prowadzonych dzieł, a także intencje wszystkich pielgrzymów: Uwielbiamy Cię Najświętszy Panie Jezu Chryste i poświęcamy się dzisiaj Twojej Matce, jako pielgrzymi Nadziei. Matko Boża, Pani Jasnogórska, racz przyjąć ten hołd dziecięcej miłości. W Roku Jubileuszu Wcielenia Twojego Syna, a naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, powierzamy się dziś Twemu wstawiennictwu. Oddajemy Ci „w niewolę miłości” nasze Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego, składamy w Twoim Sercu wszystkich, którym służymy w prowadzonych przez nas dziełach – dzieci, młodzież i dorosłych, którzy poprzez cierpienie i niepełnosprawność fizyczną i intelektualną „dopełniają braków udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół”. Twojej czułej, matczynej opiece polecamy naszych współpracowników i dobroczyńców, a także nasze rodziny, przyjaciół i członków Samarytańskiej Wspólnoty Świeckich. Dziewico tak doświadczona w ubóstwie betlejemskim, pokorna pracownico w Nazarecie, naucz nas właściwej oceny ubóstwa świętego i wartości życia pracy. Dziewico Najczystsza, poświęcamy Ci nasze zmysły i nasze serca i w Twoje ręce ponawiamy nasz ślub czystości i przyrzeczenia małżeńskie. Dziewico tak poddana woli Ojca, zamiarom Jego miłosiernej miłości, prosimy Cię, byś nam pomogła do posłusznego spełniania z prostotą i gorliwością tego, co nam zostanie polecone w służbie Bożej. Serce Maryi zatopione w rozważaniu tajemnic Słowa Wcielonego, uczyń z nas dusze wewnętrzne, wiernie szukające Jezusa w miłosnej, ufnej modlitwie. Maryjo, Pośredniczko wszelkich łask, daj nam serce prawdziwie apostolskie, nie cofające się przed żadnym trudem, by pozyskać dla Boga dusze odkupione Krwią Twego Syna. Matko Bolesna, napełnij nas Twoją cierpliwością i mocą, abyśmy pośród cierpień ciała i duszy zachowali spojrzenie ustawicznie zwrócone na Tego, który nas wezwał do niesienia Krzyża i naśladowania Go. Jako pielgrzymi tej ziemi, prosimy Maryjo, aby nasza nadzieja była zawsze oparta na przekonaniu, że jesteśmy otoczeni nieskończoną miłością Ojca. Niech nigdy nie słabnie w nas wiara w Bożą obecność i Boże prowadzenie po drogach codzienności. Maryjo, Matko nadziei, wypraszaj nam łaskę ufności Temu, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. Niech Jego chwała objawi się w naszym życiu tu i teraz, i w wieczności. Amen. Po obiedzie zebraliśmy się na jasnogórskich wałach, by odprawić drogę krzyżową. Znamienne było to, że rozważanie każdej stacji przygotowały Siostry z różnych wspólnot, a obecność przedstawicieli naszych podopiecznych i pracowników stało się obrazem naszej codziennie podejmowanej wspólnej wędrówki za Panem Jezusem w posłudze samarytańskiej. Ostatnim elementem naszej pielgrzymki była modlitwa różańcowa w Kaplicy Cudownego Obrazu Pani Jasnogórskiej i adoracja Najświętszego Sakramentu. Ojcze, który jesteś w niebie, niech wiara, którą nam dałeś w Twoim Synu Jezusie Chrystusie, naszym Bracie, i płomień miłości rozlany w naszych sercach przez Ducha Świętego, obudzą w nas błogosławioną nadzieję na przyjście Twojego Królestwa. Niech łaska Jubileuszu ożywi w nas, Pielgrzymach nadziei, pragnienie dóbr niebieskich i rozleje po całej ziemi radość i pokój naszego Odkupiciela. Tobie Boże, błogosławiony po wsze czasy, niech będzie cześć i chwała na wieki. Amen Bogu dzięki za dar tego Jubileuszowego spotkania przy sercu Matki. Obyśmy stawali się każdego dnia wiernymi słuchaczami Słowa Bożego – na wzór Maryi i świadkami nadziei, która jest w Jezusie Chrystusie.

SIOSTRA SEWERYNA od Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny CZESŁAWA SZYDLIK

Urodziła się 29 czerwca 1933 r. w miejscowości Wolkowe, diecezja łomżyńska. Sakrament chrztu św. i bierzmowania przyjęła w kościele parafialnym pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej w Myszyńcu. Pobożni rodzice – Władysław i Eleonora – swą rodzinę utrzymywali z gospodarstwa rolnego. Mieli dziewięcioro dzieci – czterech synów i pięć córek, z tego trzy córki obrały drogę życia zakonnego w Zgromadzeniu Sióstr Benedyktynek Samarytanek. Czesława pomagała rodzicom w pracach domowych i w opiece nad młodszym rodzeństwem. Mimo dużej odległości od kościoła (około 9 km) uczestniczyła w nabożeństwach i często przystępowała do sakramentów świętych. Do Zgromadzenia wstąpiła 8 czerwca 1951 r. Nowicjat rozpoczęła 14 sierpnia 1952 r. – otrzymując imię zakonne s. Seweryna. Po odbyciu formacji początkowej w Samarii i w Fiszorze – pierwsze śluby złożyła 15 sierpnia 1954 r., a wieczyste – 15 sierpnia 1960 r. W Zgromadzeniu s. Seweryna ukończyła szkołę podstawową oraz kurs sanitarny. Przebywała w różnych placówkach Zgromadzenia: Samarii, Fiszorze, Żbikowie (26 lat) i w domu Za Strugą (ponad 20 lat). Pełniła różne obowiązki, głownie posługiwała przy dzieciach niepełnosprawnych, a także w ogrodzie i podejmowała inne prace domowe. Siostra z powierzonych zadań wywiązywała się sumiennie i odpowiedzialnie. Była gorliwa w życiu zakonnym, obowiązkowa i ofiarna, bardzo pracowita i chętna do pomocy innym. Te cechy sprawiały, że była ceniona i kochana przez współsiostry i wychowanków. Ostatnie lata naznaczone były postępującą chorobą, która powoli ograniczała jej aktywność fizyczną i uniemożliwiała uczestnictwo w życiu wspólnotowym. W ostatnich miesiącach w związku z tym, że była coraz słabsza i potrzebowała więcej pomocy, s. Seweryna otoczona była troskliwą opieką sióstr, a szczególnie swej rodzonej siostry – s. Adalberty. Kiedy stan zdrowia Siostry Seweryny pogorszył się – 2 sierpnia została przewieziona do szpitala w Wyszkowie, gdzie przebywała do 27 sierpnia. Po wypisaniu ze szpitala – w stanie terminalnym przywieziona była do Samarii. Siostry otoczyły ją czułą opieką, zapewniając także fachową pomoc pielęgniarską. Siostra Seweryna zmarła w dniu 29 sierpnia 2025 r około godz. 13.15, w otoczeniu sióstr odmawiających Koronkę do Miłosierdzia Bożego.

Przeżyła 92 lata, w Zgromadzeniu 74 lata.

Dziękujemy śp. Siostrze Sewerynie za wytrwanie w powołaniu aż do śmierci, za jej ofiarną służbę Bogu i cierpiącemu człowiekowi.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się w Niegowie -Samarii. Modlitwy w kaplicy Domu generalnego – Godzina Czytań i różaniec św. za śp s. Sewerynę od godz. 9.45, o 11.00 wyprowadzenie. Msza św. w kościele parafialnym w Niegowie o godz. 11.30, po czym złożenie ciała zmarłej s. Seweryny w kwaterze Sióstr na cmentarzu.

Dobry Jezu, a nasz Panie, daj jej wieczne spoczywanie.

W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, 15 sierpnia 2025 r. odbył się Jubileusz 25-lecia ślubów zakonnych trzech naszych sióstr: Rity Stępień, Szymony Bartelik i Jany Drab. Podczas Mszy św., której przewodniczył ks. bp Tomasz Sztajerwald modliliśmy się za nie – dziękując Bogu za dar ich życia i powołania. Wśród zaproszonych gości znaleźli się zaprzyjaźnieni kapłani: ks. Sławomir Laskowski z Lublina i ks. Dariusz Jankiewicz werbista z Chludowa, a także rodziny i przyjaciele sióstr Jubilatek. Cieszyłyśmy się obecnością sióstr i delegacji z naszych wspólnot i placówek. Życzymy naszym kochanym Siostrom łaski wytrwania w powołaniu i aby ich życie było pełne miłości i radości, aby stawały się dla świata znakiem nadziei i obecności Boga, który jest Miłoscią.

Zmartwychwstał Pan, Alleluja! Prawdziwie Zmartwychwstał, Alleluja!

Drodzy Przyjaciele, Członkowie Samarytańskiej Wspólnoty Świeckich i Znajomi

Kierując słowo pozdrowienia i świątecznych życzeń na tegoroczną Wielkanoc, chciałabym posłużyć się słowami św. Pawła z Listu do Filipian:

wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim – nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach – w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa.

Zostaliśmy zdobyci przez Chrystusa na mocy sakramentu Chrztu – zanurzeni w Jego śmierć, zostaliśmy usprawiedliwieni i staliśmy się na nowo dziećmi Bożymi. Bóg okazał nam swoje miłosierdzie i nieustannie daje nam nowe życie. Wyjdźmy więc z wiarą i miłością na spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem!

Nawet, jeśli nasze dziś to droga uczniów idących do Emaus, droga „zawiedzionych” nadziei – pozwólmy mówić do siebie Nieznajomemu, który wyjaśnia wszystkie słowa, które odnoszą się do Niego i rozpoznajmy Go przy łamaniu Chleba. Nawet, jeśli jest to droga Piotra i Jana, którzy choć nie dowierzają, jednak biegną do grobu i dają się pouczyć, że przecież „nie ma Go tu, bo Zmartwychwstał!” Nawet, jeśli jest to droga Marii Magdaleny, nierozpoznającej Go od razu – przyjdzie na to czas, kiedy On wypowie jej imię. Nawet, jeśli jest to droga Tomasza, który ma wątpliwości, pyta, żąda potwierdzeń – Pan pozwoli dotknąć swoich ran i da się rozpoznać. Nawet, jeśli zabarykadowani w swoim lęku przed… – On przyjdzie mimo drzwi zamkniętych i przyniesie POKÓJ.

W imieniu naszej Rodziny zakonnej życzę, aby Zmartwychwstały Chrystus przynosił i ożywiał w nas i w sercach naszych bliskich nadzieję nowego życia.

Łączę dar modlitwy – z radosnym A l l e l u j a ! s. Anuncjata Zdunek OSBSam przełożona generalna

Samaria, Wielkanoc 2025

W uroczystość św. Józefa 19 marca 2025 r. w godzinach popołudniowych w Samarii, zmarła siostra Agnieszka od Chrystusa Ukrzyżowanego Barbara Zaremba.

Urodziła się 10 września 1944 roku w miejscowości Zaręby Bindugi, w diecezji łomżyńskiej. Sakrament chrztu przyjęła w kościele parafialnym w Rosochatem. Rodzice: Leon i Janina prowadzili gospodarstwo rolne. Mieli czworo dzieci (dwie córki i dwóch synów). Basia wzrastała w atmosferze religijnej. Była wzorową, praktykującą i religijną osobą – jak napisał ks. proboszcz. Po szkole podstawowej ukończyła kurs gospodarstwa domowego – krawiectwo i kurs dziewiarski, pracując w tym zawodzie w domu i jednocześnie pomagając rodzicom w gospodarstwie. 

W lutym 1972 r. wstąpiła do naszego Zgromadzenia. Nowicjat rozpoczęła w sierpniu 1972 r., otrzymując imię zakonne Agnieszka, pierwszą profesję złożyła 14 sierpnia 1974 r., a wieczystą – 15 sierpnia 1980 r. Siostra Agnieszka przebywała w różnych placówkach Zgromadzenia: najpierw w Samarii, następnie w Kirach, Fiszorze, Parchowie, Częstochowie i ostatni rok w Samarii. Pełniła w tych placówkach różne obowiązki, m.in. opiekowała się dziećmi niepełnosprawnymi, posługiwała w zakrystii, przy przyjmowaniu pielgrzymów i gości, w każdym z tych domów wykonywała też prace krawieckie i pomagała w pracach domowych. Siostra Agnieszka była ofiarna, pracowita, chętna do pomocy innym, troskliwa, posiadała ducha modlitwy, w kontaktach z innymi bezpośrednia i serdeczna. Miała wrażliwe serce na potrzeby innych. Siostra utrzymywała bliskie relacje ze swoją rodziną, interesowała się ich życiem, dzieliła ich troski. Rodzina odwzajemniała serdeczne więzi.

Siostra Agnieszka w ciągu swego życia raczej nie narzekała na jakieś poważniejsze niedomagania zdrowotne. W dniu śmierci siostra uczestniczyła w porannych i południowych modlitwach, w czasie Mszy św. przyjęła Komunię Świętą i przygotowując się do kaplicy na Nieszpory – nagle zmarła. Przeżyła 80 lat, w tym w Zgromadzeniu 53 lata. W roku 2024 świętowała swój złoty jubileusz profesji zakonnej.

Dla wielu z nas siostra Agnieszka pozostanie przykładem wierności Bogu, swemu powołaniu zakonnemu i Zgromadzeniu.

Requiescat in pace

7 marca każdego roku, z wdzięcznością wspominamy urodziny Matki Wincenty. Dziś to już 125. rocznica. Chcąc „podzielić się” Matką z innymi przy tej okazji, a także podziękować za dar jej życia i dzieło, modliłyśmy się w Bazylice Mniejszej pw. św. Jakuba Apostoła w Piotrkowie Trybunalskim. Mszę św. o godz. 11.30 koncelebrowali o. Bernard Maria Alter OSB opat senior klasztoru Dormitio w Jerozolimie – dziś przeor klasztoru w Tyńcu, który wygłosił homilię, a także ks. Grzegorz Gogol tutejszy proboszcz i o. Jacek Paszko OSB z Tyńca.
Na uroczystość przybyły delegacje sióstr ze wszystkich naszych wspólnot, członkowie naszych rodzin i z rodziny Matki Wincenty, nasi przyjaciele i członkowie Samarytańskiej Wspólnoty Świeckich. Cieszyła nas obecność wielu Parafian, a także dzieci i młodzieży ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego im. Janusza Korczaka w Piotrowie Tryb.
Wiele osób zawierzyło swoje intencje wstawiennictwu Czcigodnej Sługi Bożej Wincenty od Męki Pańskiej, zapisując je na przygotowanych karteczkach.
W imieniu Sióstr, Matka Anuncjata zapewniła zebranych w kościele, o podjęciu nowenny we wszystkich wspólnotach Zgromadzenia, odprawionej w dniach 10-18 marca i zachęciła do włączenia się w nią w swoich rodzinach.
Po Mszy św. siostry wraz z gośćmi udały się na cmentarz, by modlić się przy grobie rodziców Matki Wincenty Jadwigi: śp. Władysława i Franciszki Jaroszewskich i za zmarłych z rodziny, a także za wszystkich spoczywających na tym cmentarzu.
Miłym urodzinowym akcentem był wspólny obiad, podczas którego mogliśmy bliżej poznać Rodzinę Matki Założycielki i porozmawiać ze sobą.
Ufamy, że Matka Wincenta była z nami i będzie wypraszać nam u Boga potrzebne na codzienne życie z Bogiem i dla Niego.
Aby we wszystkim bóg był uwielbiony!

11 lutego 2025 r. w Światowy Dzień Chorego odwiedziła nas Pierwsza Dama – Pani Agata Kornhauser-Duda. Z wielką radością witali Panią Prezydentową nasi Podopieczni i Pracownicy prowadzonego przez nas Domu Pomocy Społecznej w Niegowie, a także siostry ze wspólnoty Domu Generalnego w Samarii.

Tego dnia "Rodzinka druga"  obchodzi swoje święto z racji swej Patronki Matki Bożej z Lourdes, dlatego oficjalne powitanie naszego niezwykłego Gościa odbyło się właśnie w Rodzince dziewcząt. Następnie Pani Prezydentowa spotkała się z naszymi Podopiecznymi podczas warsztatów terapii i na sali gimnastycznej. Każdy chciał coś powiedzieć "od siebie", zapytać, pochwalić się swoimi osiągnięciami, talentami, a także codziennymi zajęciami, chociażby wzajemną koleżeńską pomocą.  Wiele radości i szczęścia. Niezapomniane chwile. 
Po radosnych odwiedzinach w DPS, Pani Prezydentowa spotkała się z siostrami w Samarii. 
W słowach powitania m. Anuncjata Zdunek wyraziła radość i wdzięczność za to wyróżnienie, że w tym szczególnym dniu, Pierwsza Dama zechciała spotkać się z chorymi i potrzebującymi, właśnie w naszym domu. W tym i innych domach prowadzonych przez Zgromadzenie, zarówno świeccy jak i siostry, realizują samarytańską misję wobec chorych i niepełnosprawnych, realizując dzieło zapoczątkowane przez Czcigodną Sługę Bożą Matkę Wincentę Jaroszewską. 
Dziękujemy za piękne i niezwykle serdeczne spotkanie. 

Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. (Mt 2,10-11)

Drodzy nasi Przyjaciele,

pojawienie się nowej gwiazdy zdumiało i ucieszyło Mędrców. To niecodzienne zjawisko skłoniło ich do podjęcia podróży z nadzieją na uzyskanie odpowiedzi na nurtujące ich pytania, a doprowadziło ich do wejścia na drogę wiary. I tak stali się „pielgrzymami” do miejsca świętego. Uboga stajnia w niczym nie przypominała królewskiej komnaty ani świątynnego przybytku, a jednak tu Słowo stało się ciałem, Bóg zamieszkał wśród ludzi. Mędrcy bez trudu – w Dzieciątku Jezus – rozpoznali Tego, który jest Królem nad królami i Panem nad panami, Odkupicielem każdego człowieka, przynoszącym całemu światu pokój i zbawienie. Szczęśliwi, upadli na twarz i oddali Mu pokłon! Ofiarowując dary, w Nim złożyli swoje nadzieje!

Dzisiaj Betlejemska Gwiazda zatrzymuje się nad naszymi domami. Dzisiaj wpatrując się w  rozświetlone stajenki, chcemy popatrzeć w oczy Maleńkiego Jezusa, by Mu dziękować i wraz z Maryją i Józefem Go uwielbiać, by w naszych rodzinach wyśpiewać Mu chwałę słowami kolęd i pastorałek.

W ten wigilijny wieczór bierzemy do ręki biały opłatek, aby w jego symbolu przyjąć Chleb Życia – dar Jezusa i nim się podzielić: w geście wdzięczności, wzajemnego przyjęcia, w darze pokoju i pojednania.

Kochani! Niech przeżywanie pamiątki Bożego Narodzenia i świadomość niezgłębionej Miłości Boga, która objawiła się w Nowonarodzonym Synu Bożym pomnoży w nas żywą wiarę, niezachwianą nadzieję i wzajemną miłość.

Życzę i wraz z Siostrami o to się modlę przy żłóbku, byśmy otworzywszy się na przychodzącego do nas Jezusa, umieli dzielić się tą Miłością jako pielgrzymi nadziei ze wszystkimi. Niech nie zabraknie nam odwagi do dawania świadectwa prawdziwie autentycznego życia chrześcijańskiego w miejscach naszej pracy i w naszych rodzinach.

Niech zbliżający się rok, który wraz z całym Kościołem będziemy przeżywać jako Jubileusz 2025, stanie się zaproszeniem do odkrycia na nowo, że Jezus Chrystus jest naszą jedyną nadzieją.

Niech Boże Dziecię nam błogosławi. Duchowo łączymy się z każdym z Was, składając Wasze serca – radości i smutki – w Sercu Maleńkiego Jezusa.

Błogosławionych Świąt!

SIOSTRA ANGELIKA od Matki Bożej Nieustającej Pomocy, REGINA CYLKA

Urodziła się 21 września 1937 roku w Parchowie, niedaleko Bytowa, w diecezji pelplińskiej. Do naszego Zgromadzenia wstąpiła 22 stycznia 1965 roku, a 14 sierpnia tegoż roku rozpoczęła nowicjat – otrzymując imię zakonne: s. Angelika. Po odbyciu formacji w nowicjacie – w dniu 15 sierpnia 1967 roku złożyła pierwszą profesję zakonną, a po sześciu latach – profesję wieczystą.
Będąc w Zgromadzeniu zdobyła wykształcenie, uczęszczając najpierw na kurs sanitarny zorganizowany przez Referat do Spraw Zakonnych w Warszawie, a potem ukończyła Liceum Ogólnokształcące w Wyszkowie i Medyczne Studium Zawodowe w Warszawie. S. Angelika pełniła zlecane przez przełożonych różne obowiązki, przez długie lata posługiwała jako opiekunka przy niepełnosprawnych dzieciach, a następnie jako pielęgniarka i pełniła funkcję przełożonej domu. Powyższe prace podejmowała w kilku placówkach Zgromadzenia: Samaria, Gaj-Fiszor, Pruszków-Żbików, Dom Za Strugą i Bielawki. Siostra Angelika z powierzonych zadań wywiązywała się sumiennie i odpowiedzialnie. Była gorliwa w życiu zakonnym, obowiązkowa i ofiarna. Od lipca br. Siostra przebywała w domu zakonnym w Parchowie. Ostatnie miesiące naznaczone były dotkliwą chorobą i cierpieniem, w której doświadczyła miłości i opieki ze strony swojej wspólnoty.
Siostra Angelika zmarła dnia 25 października 2024 r. przed godziną 15.00. Przeżyła 87 lat, w tym w Zgromadzeniu 59.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w kościele parafialnym w Parchowie, w dniu 29 października o godz. 10.00.
Requiescat in pace.