Author Archives: admin

W dniach 11-12 czerwca, 12 osób uczestniczyło w spotkaniu formacyjno-modlitewnym Samarytańskiej Wspólnoty Świeckich, którego tematem był trzeci dar Ducha Świętego – dar rady, omówiony podczas dwóch konferencji przez ks. Wojciecha Miliszkiewicza. Centralnym punktem spotkania była Msza św., a po niej modlitwa przy sarkofagu Czcigodnej Sługi Bożej Matki Wincenty w kościele parafialnym. Chętni wpisali się do księgi próśb i podziękowań. W programie popołudniowym był czas na rozmowę i spotkanie w grupkach, spacer po pięknym, zielonym parku czy wypicie kawy ze znajomymi. O godz. 16.00, siostry nowicjuszki wyświetliły „Teatr TV” zatytułowany Jadwiga w poszukiwaniu drogi. Na tle historycznych wydarzeń ukazane zostało życie Jadzi Jaroszewskiej w 1920 r., kiedy odczytywała swoją życiową drogę, posługując rannym żołnierzom i ubogim mieszkańcom Piotrkowa w czasie wojny bolszewickiej. Aktorkami i autorkami filmu były siostry samarytanki, uczące się od swojej Założycielki postawy zawierzenia, wrażliwości i oddania na służbę potrzebującym. Po odmówieniu nieszporów i odśpiewaniu litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa rozpoczął się czas grillowania i rekreacji z siostrami i przebywającymi w naszym domu uchodźcami z Ukrainy. Siostry przygotowały wiele gier i zabaw sportowo-rekreacyjnych. Było dużo radości i wspólnej zabawy przy ognisku. Pogodny wieczór, na którym śpiewano piosenki po polsku i ukraińsku zacieśnił więzi między nami. Drugi dzień spotkania rozpoczął się odmówieniem jutrzni. Po śniadaniu moderatorka Wspólnoty siostra Benedykta poprowadziła spotkanie ze Słowem Bożym w oparciu o niedzielną Ewangelię, której fragment pochodził z mowy pożegnalnej Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy. W Ewangelii wymienione zostały trzy Osoby Trójcy Świętej. Szczególna uwaga została skierowana na Osobę Ducha Świętego i Jego zadanie doprowadzenia uczniów do całej prawdy. W dalszej części spotkania – z racji uroczystości Trójcy Świętej – s. Benedykta wręczając każdemu małą ikonę Rublowa, opowiedziała historię ikony Trójcy Świętej, jej teologię i symbolikę. Przed Mszą św. został odmówiony Różaniec św. w intencjach podanych na kartkach, zbierając w jedną modlitwę wszystkie potrzeby ludzi i świata. Eucharystia – Uczta Miłości – była dziękczynieniem za miłość Jezusa do nas, gdy z miłości ofiarował się Bogu Ojcu na krzyżu za nasze grzechy i pokazał, że prawdziwa miłość polega na służbie drugiemu człowiekowi. Piękny był ten czas: modlitwy, dzielenia się wiarą, dobrych rozmów i tego, czego wypowiedzieć się nie da – tajemnicy serca. Aby Bóg był we wszystkim uwielbiony.

7 czerwca 2022 r. w godzinach wieczornych, Pan odwołał kolejną naszą Siostrę do Siebie. s. Assunta od Miłości Bożej Janina Sasadeusz, przeżyła lat 84, w Zgromadzeniu 59. Swoje życie poświęciła, by uwielbiać Bożą Sprawiedliwość, służąc szczególnie kobietom w trudnych sytuacjach życiowych: moralnie zagubionym oraz samotnym, często nieletnim kobietom w ciąży i matkom potrzebującym schronienia i wsparcia zarówno materialnego, jak i duchowego. Jako pionierka, w latach 80-tych, zorganizowała taką pomoc w Szczecinie oraz dom samotnej matki w Karwowie i Poczerninie. Ostatnie lata spędziła w Samarii, ofiarując swoje modlitwy i cierpienia za Kościół św. i za Zgromadzenie. Bóg, poprzez dar cierpienia zaprosił ją do szczególnej bliskości ze sobą w ostatnich tygodniach życia. Choć nie mogła z powodu choroby przyjmować pokarmów, a nawet Komunii św. – w pierwszy piątek czerwca – na chwilę odzyskała świadomość i wypowiedziała swe najgłębsze pragnienie: czy będzie Komunia św.? Cudem Bożej Miłości był ten moment zjednoczenia z Jezusem Eucharystycznym! I wypełnieniem najgłębszego pragnienia siostry Assunty. Siostra odeszła do Domu Ojca otoczona modlitwą Sióstr, które przy zapalonej gromnicy odmawiały koronkę do Najświętszych Ran Pana Jezusa. Uroczystości pogrzebowe odbędą się w kościele parafialnym w Niegowie 10 czerwca, o godzinie 11.00. Niech Dobry Bóg przyjmie naszą zmarłą siostrę Assuntę do Nieba.

W dniach 28-30 kwietnia w Samarii miało miejsce wiosenne spotkanie szkoleniowo-formacyjne Sióstr z Zarządu oraz odpowiedzialnych za domowe wspólnoty i placówki apostolskie. Oprócz omówienia bieżących spraw Zgromadzenia i omówienia syntez spotkań pre-synodalnych z naszych wspólnot wysłuchałyśmy dwóch konferencji br. Antoniego Leńczowskiego OSB z Tyńca nt. Misterium Śmierci i Zmartwychwstania. Liturgia chrzcielna oczami mnicha oraz Synodalność wg Reguły św. Benedykta.

Radością spotkań w Samarii jest zawsze możliwość wspólnej modlitwy przy sercu Matki Założycielki Czcigodnej Sługi Bożej Wincenty.

Niech Dobry Bóg błogosławi Zgromadzeniu, naszym Rodzinom, Przyjaciołom, Dobroczyńcom a także wszystkim, za których się modlimy i wobec których podejmujemy samarytańską posługę.

25 kwietnia o godzinie 21.35, razem ze Słuchaczami Radia Warszawa, rozważając radosne tajemnice różańca św., modliłyśmy się za Ukrainę, szczególnie o dar pokoju. Boże wszechmogący, Ty jesteś Panem historii, Powierzamy Ci udrękę naszego czasu: Wojnę na Ukrainie przepełniającą nas niepokojem i strachem. Prosimy Cię: Przyjmij dusze zmarłych. Pociesz rodziny w żałobie. Pokrzep uchodźców i osoby zmuszone do ucieczki. Uzdrów zranionych w ciele i na duszy. Bądź blisko tych, którzy zajmują się osobami przeżywającymi trudności. Nie pozwól, aby zatryumfowały krzyki wojny i groźby. A tylko prawda. Daj nam rozeznanie. Odwagę pojednania i wysiłek dla zaprowadzenia pokoju, Nawet jeśli wszystko wydaje się prowadzić ku rozpaczy. Panie, poślij teraz Twojego Ducha Świętego na ziemię, Ducha, który zakończy podziały, Ducha, który prowadzi ku wolności, Ducha, który zatryumfuje nad wojną. Daj naszej ziemi pokój, Jaki ty sam możesz dać. Ty jesteś Panem czasu i wieczności! Święta Maryjo, Królowo Pokoju, módl się za nami i za całym światem. Amen.

W dniach 19-22 kwietnia 2022 r., w Samarii odbywały się dni odnowienia duchowego dla najmłodszych sióstr po ślubach wieczystych. W spotkaniu wzięło udział osiem sióstr oraz Matka Anuncjata i s. wikaria Goretti. Program obejmował najpierw wspólny dzień skupienia, który poprowadził ks. Kazimierz Stasiak SAC. W rytmie lectio divina pochyliłyśmy się nad źródłową dla nas perykopą ewangeliczną o samarytance. Po raz kolejny w atmosferze modlitwy mogłyśmy przeżyć spotkanie z Jezusem przy studni i wrócić do źródeł swego powołania. W dalszej części zasłuchałyśmy się w archiwalne listy Matki Założycielki pisane do różnych sióstr naszego Zgromadzenia. To była bardzo ciekawa lektura! Po czym, próbując wsłuchać się w serce Matki Wincenty napisałyśmy list, który – być może – dzisiaj napisałaby do nas… Nie zabrakło też czasu na siostrzane spotkania i wymianę myśli, podzielenie się osobistymi radościami i smutkami. Niech Chrystus Zmartwychwstały zastaje nas zawsze tam, gdzie On sam chce nas spotkać. Deo gratias!

W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Misterium Paschalne ma dwa aspekty: przez swoją śmierć Chrystus wyzwala nas od grzechu; przez swoje Zmartwychwstanie otwiera nam dostęp do nowego życia. Jest ono przede wszystkim usprawiedliwieniem, które przywraca nam łaskę Bożą, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie – jak Chrystus powstał z martwych” (KKK 654). Tegoroczne Święta Paschalne naznaczone są doświadczeniem bólu, cierpienia i lęku z powodu wojny w Ukrainie i w wielu miejscach świata. Pragniemy pokoju! Z ufnością i żywą wiarą kierujemy nasze spojrzenia ku Zmartwychwstałemu Panu. Wierzymy, że Poranek Wielkanocny przeniknie swym blaskiem ludzkie serca i przyniesie Ziemi pokój i pojednanie – przyniesie wyzwolenie z grzechu i da nam dostęp do nowego życia. Wiemy także, że aby tak się stało, musimy otworzyć się na Prawdę Ewangelii, na nowo uwierzyć w Słowa Jezusa i odwieczną Miłość Boga, który nieustannie szuka człowieka, bo BÓG PRAGNIE jego zbawienia. Czcigodna Sługa Boża Matka Wincenta mówiła: „Zastanówmy się nad Odkupieniem. Jaka to wielka łaska. Bóg, jako pełnia doskonałości (…) zdobył się na ofiarowanie swego życia dla nas. Bóg udziela się nam tylko w tym celu, aby nas uszczęśliwić”. Życzymy i o to się modlimy dla każdego z nas: o pełne zrozumienie posłannictwa Kościoła, o odwagę, by wziąć krzyż swojego życia i wiernie iść za Jezusem pośród codzienności, o tę wewnętrzną siłę miłości, by nieść zadość Sprawiedliwości Bożej, i o tę wyobraźnię miłosierdzia, która pozwoli dostrzec i okazać serdeczną bliskość każdemu człowiekowi, szczególnie temu najbardziej potrzebującemu i odrzuconemu. Niech Zmartwychwstały Pan napełni Ziemię swym pokojem i błogosławieństwem, niech rozraduje i umocni nasze serca, abyśmy na wzór pierwszych świadków Jego chwalebnego zwycięstwa nad śmiercią, piekłem i szatanem, nieśli tę radosną nowinę wszędzie tam, gdzie On sam nas posyła.

Ze świątecznym pozdrowieniem
Radosnego Alleluja!
Siostry Benedyktynki Samarytanki

Od początku wojny na Ukrainie w całym Zgromadzeniu modlimy się o dar pokoju i nawrócenie Rosji. Na miarę swych możliwości spieszymy z konkretną pomocą przekazując ofiary materialne na pomoc na Ukrainie, a także przyjmujemy do naszych domów zakonnych uchodźców wojennych, głównie kobiety i dzieci. Nasze rodziny i pracownicy, a nawet mieszkańcy prowadzonych przez nas Domów Pomocy Społecznej organizują pomoc materialną zbierając ubrania, żywność, środki chemiczne, udostępniając samochody do przewozu osób niepełnosprawnych, czy też zapraszając na spacery czy zajęcia terapeutyczne. Chcemy okazać naszą solidarność i wsparcie, dziś to nie tylko obowiązek, ale naturalny odruch serca. Niech Bóg błogosławi Ukrainie, niech obdarzy ich darem wolności i pokoju!

5 stycznia – w przeddzień 96. rocznicy powstania Zgromadzenia, pozostając w duchowej łączności z każdą Siostrą we wszystkich placówkach – m. Anuncjata w modlitwie przy sarkofagu Czcigodnej Sługi Bożej Wincenty dziękowała Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu za charyzmat powierzony Zgromadzeniu i prosiła o dar nowych powołań do pełnienia samarytańskiej służby. Nasze serca przenika szczera wdzięczność za dar Matki Wincenty, za jej samarytańskie serce i eucharystyczny styl życia, który uruchomił jej nogi i ręce do tego, że poszła z miłością do ludzi, którzy zapomnieli o Bogu, zagubili się, utracili świadomość swej godności, czy zostali zepchnięci na margines, bo byli niewygodni, niepotrzebni, uciążliwi. Podjęła z odwagą i ufnością misję, która po ludzku przekraczała jej możliwości, a do której zaprosił ją Bóg, który jest Miłością miłosierną, szukającą tego, kto pobłądził, kto przez „gnuśne nieposłuszeństwo” odszedł od Boga… Mądrość przedwieczna, domaga się od stworzeń uwielbienia swej Sprawiedliwości. Dziedzictwo moje jest mi przepiękne – mówiła Matka Wincenta.

Kontynuując Nowennę przed stuleciem weszłyśmy już w VI Rok naszej wędrówki. W tym roku towarzyszy nam hasło: Roztropność – Duchowość.

W tej części Nowenny rozpoczynamy nowy cykl rozważań. Dotyczyć będą one cnót kardynalnych oraz specyficznych cech naszej duchowości. „Zgromadzenie, przyjmując ogólny kierunek ascezy i podstawowe zasady duchowości benedyktyńskiej, od zarania swego istnienia zdąża do realizowania powołania samarytańskiego, którego specyficznymi cechami są: wielbienie Bożej Sprawiedliwości – ekspiacja, czynny udział w odkupieńczej misji Chrystusa, miłość Krzyża i duch przebaczenia, związanie życia z Matka Boża Bolesną oraz złączenie życia jednostek i wspólnoty z liturgią Kościoła”.

W tym roku zatrzymamy się na pierwszej z czterech cnót moralnych, która jak ją określa Katechizm Kościoła Katolickiego jest auriga virtutum, czyli woźnicą cnót, a także nad zagadnieniem duchowości benedyktyńsko-samarytańskiej.

W swoich notatkach rekolekcyjnych – w roku 1927 – Matka Wincenta zapisała: Muszę żyć roztropnie: roztropność jest powolną w działaniu, rozpoczyna od modlitwy, nie dowierza pierwszym natchnieniom, radzi się. Roztropność nie czyni na raz wiele, liczy się ze swymi siłami, wytrwała jest w rozpoczętym działaniu, bada czy może uczynić więcej, nie obiecuje wiele. Roztropność czynności swoje z wielką starannością dopełnia, jest w działaniu swoim dokładna i wierna. Roztropność we wszystkim słodki gwałt sobie zadaje, przykłada się pil­nie do pracy. Czuwa nad sobą, by praca zewnętrzna nie gasiła w niej ducha pobożności, by ją ożywiała czystość i słodka pamięć obecności Bożej.

Duchowość benedyktyńska, którą nasza Matka Założycielka wybrała dla Zgromadzenia harmonijnie zespolona ze specyficzną duchowością powołania samarytańskiego, jest podstawą naszej kontemplacji i osnową naszej pracy.

Kiedy czytamy Regułę św. Ojca Benedykta i  nasze Przepisy, zauważamy żywe odbicie istotnych elementów duchowości benedyktyńskiej. Jednak, aby dobrze zrozumieć specyfikę duchowości samarytańskiej, „powołania samarytańskiego”, trzeba koniecznie wrócić do źródeł ewangelicznych, które przekazała nam Matka Założycielka, a są nimi: samarytanka spotykająca Jezusa przy studni, miłosierny samarytanin pomagający pobitemu człowiekowi i dobry pasterz poszukujący zagubionej owcy.

Zarówno w osiąganiu cnoty roztropności, jak i w rozwoju życia duchowego potrzeba nam nieustannej gotowości do współpracy z łaską Bożą, szczególnie poprzez udział w sakramentach, modlitwę do Ducha Świętego, słuchanie Słowa Bożego, ale także korzystanie z rady kogoś bardziej doświadczonego. 

Z ufnością podejmujemy kolejny rok duchowej odnowy, aby pełniej żyć i radośniej służyć!

W Noc Wigilijną stajemy wokół świątecznie ubranego stołu, łamiemy się opłatkiem z najbliższymi i składamy sobie życzenia, w naszych kościołach i domowych stajenkach pachną choinki, a ustawione figurki Świętej Rodziny przenoszą nas w czasie.

Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi… zaśpiewamy rozpoczynając świętą Liturgię Uroczystości Bożego Narodzenia.

Dzisiaj – wszystko jak w betlejemskiej grocie! Zwyczajność miesza się z wielkością, ubóstwo z chwałą, chłód i ciemność rozbłyska światłem Gwiazdy i żarem Bożej miłości. Bóg stał się człowiekiem! Bóg się rodzi! Jest Emmanuelem!

Dziękując Bogu za Jego niezmienną, odwieczną miłość, pełni wiary w Słowo Boże „pójdźmy do Betlejem”. Niech Nowonarodzony z Maryi Dziewicy Jezus wypełni nasze serca pełnią miłości i nadziei. Niech spotkanie z Nim uzdolni nas do niesienia światła wiary, ciepła ludzkiej wrażliwości i daru pokoju w naszych rodzinach i we wszystkich miejscach naszego życia.

Wraz z Siostrami życzę błogosławionych i radosnych Świąt Narodzenia Pańskiego. Niech w Nowym 2022 Roku Bóg obficie Wam błogosławi i udzieli wszelkich potrzebnych łask przez pośrednictwo Świętej Bożej Rodzicielki Maryi.

Podczas Pasterki duchowo ogarniamy wszystkich objętych świątecznymi życzeniami składając dar modlitwy i Komunii św. w Waszych intencjach. Łączę świąteczne pozdrowienia!

s. Anuncjata Zdunek OSBSam przełożona generalna

16 listopada br. w godzinach przedpołudniowych w szpitalu w Wyszkowie, po miesięcznej walce z Covid-19, zmarła s. Bernadetta od Matki Bożej Częstochowskiej Janina Staśkiewicz, l 66. W klasztorze przeżyła 43 lata ofiarnie służąc dzieciom w naszych placówkach, a w ostatnich latach chorym siostrom w Samarii. W jednych z ostatnich SMS-ów ze szpitala – wiedząc już o poważnym zaawansowaniu choroby pisała: Ofiaruję moje cierpienie na przebłaganie za grzechy moje i niewierności oraz za Zgromadzenie, aby się rozwijało, pełniło nadal swoją misję zadośćuczynienia i wynagradzania Bożej Sprawiedliwości… duchowo jestem z Matką i Siostrami, z każdą Siostrą i całą Wspólnotą w Samarii i we wszystkich wspólnotach. Zostańcie z Bogiem. Modlę się w intencji Kapituły… i ostatnie słowa: Jezu, Jezu w Białej Hostii ukryty Jezu, Jezu Ty jesteś moim życiem… Ave, Ave, Ave Maria.

Niech Chrystus Ukrzyżowany i Zmartwychwstały będzie wieczną nagrodą dal naszej Siostry Bernadetty.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się 22 listopada o godz. 11.00 w kościele parafialnym w Niegowie.