Aktualności

Siostra Witosława od Matki Bożej Gidelskiej Janina Waszczuk, urodziła się 27 grudnia 1926 r. we wsi Polubicze, diecezja siedlecka.

Do Zgromadzenia wstąpiła 3 października 1947 r. i przeżyła w nim 75 lat, posługując najczęściej jako kucharka czy magazynierka w domach pomocy społecznej. Zawsze radosna, gotowa do żartów i figli, a jednocześnie rozmodlona i od najmłodszych lat pragnąca służyć Jezusowi.

W roku 2010, swoim życiorysie napisała: „Będąc młodą dziewczyną miewałam dziwne sny, np. bardzo często mi się śniło, że w powietrzu fruwam, zupełnie jak ptaki. Nieraz myślałam co to ma znaczyć, ale potem zrozumiałam, że nie jestem wcale przywiązana do tej ziemi, lubiłam się modlić, należałam do żywego różańca. Bardzo lubiłam tańczyć, śpiewać i zawsze byłam radosna. Mając 20 lat postanowiłam wstąpić do klasztoru Sióstr Samarytanek”. W swoich kolejnych prośbach o ponowienie ślubów podkreślała swą niegodność ale i ufność, jak refren co roku powtarzała: „Wiem, że nie jestem godna tak wielkiej łaski, jaką jest zjednoczenia się z Bogiem przez ślub ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, ale ufna w pomoc Bożą starać się będę jak najusilniej do wypełnienia moich zobowiązań względem Boga i całego Zgromadzenia. Pragnę z całego serca być wierną Regule św. i Konstytucji oraz prowadzić życie doskonalsze z miłości dla Pana Jezusa”.

Siostra Witosława od 27 lat żyła we Wspólnocie Domu Za Strugą, gdzie szczególnie w ostatnich latach mogła „więcej się modlić i przygotować na spotkanie z dobrym Bogiem w Niebie”. Zmarła 11 września, trzymając w ręku płonącą świecę gromniczną, otoczona modlitwą Sióstr w godzinie miłosierdzia. Jezu ufam Tobie!

Uroczystości pogrzebowe odbędą się 14 września w kościele parafialnym w Niegowie. O godzinie 11.00 różaniec św. i godzina czytań za zmarłą śp. Witosławę. Msza św. sprawowana będzie o godz. 12.00, po czym przejście na cmentarz parafialny i pochowanie w kwaterze sióstr.

Requiescat in pace

Powołanie ma swoje dzieciństwo,

skore do radości i do płaczu.

Ma swoją młodość,

która chce ukryć wzruszenia,

marzenia, zakochanie.

Ma własny wiek dojrzały,

utrudzony

spierzchnięte dłonie i kamienne myśli.

A wszystko przychodzi wielokrotnie

i niezależnie od wieku…

(z poezji ks. Alojzego Henela)

Jakże szczęśliwe jesteście, moje córki, że macie powołanie tak miłe Bogu…

św. Wincenty a Paulo

Szukam Tego, którego miłuje moja dusza… 14 sierpnia, podczas Mszy św. o godz. 12.00, dwie nasze siostry nowicjuszki: s. Miriam Wronek i s. Józefina Wałdoch złożyły pierwsze śluby zakonne. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił ks. Robert Ogrodnik, współkoncelebrowali: ks. Gerard Jakubiak Proboszcz parafii pw. św. Wawrzyńca w Jabłowie, z której pochodzi s. Józefina, ks. Artur Wronek rodzony brat s. Miriam, oraz o. Bartłomiej Maziarka paulin z Jasnej Góry i ks. Wojciech Miliszkiewicz kapelan z Samarii. W czasie Mszy św. modliliśmy się za nasze nowe siostry słowami: Rozpal Panie, mocą Ducha Świętego serca swoich służebnic, aby ofiarę ślubów złożyły Tobie z taką pokorą i gorliwością, z jaką oddał się Tobie święty Benedykt, opat, którego wybrały za ojca… Po wyśpiewaniu Hymnu do Ducha Świętego, Siostry złożyły swoje śluby w ręce Przełożonej Generalnej Matki Anuncjaty Zdunek. Wobec swoich najbliższych i zgromadzonej rodziny zakonnej po raz pierwszy publicznie wypowiedziały rotę ślubów, potwierdzając swoją miłość do Jezusa. Podczas uroczystości Siostry otrzymały czarny welon, a także Konstytucje Zgromadzenia. Kapłan podając im te znaki przynależności wypowiadał słowa: „Przyjmij święty welon, po którym wszyscy poznają, że należysz w pełni do Chrystusa Pana i oddana jesteś służbie Kościoła”… „Przyjmij Konstytucje tej rodziny zakonnej i niech całe twoje życie wyraża to, czego się z nich nauczyłaś” … Amen! Dziękujemy Dobremu Bogu za dar powołania tych naszych Sióstr i prosimy o łaskę wytrwania i coraz większej miłości we wszystkim co stanie się dla nich drogą realizacji Bożego wezwania.

Posłani w pokoju Chrystusa – pod takim hasłem w tym roku odbyła XIV piesza pielgrzymka z Sanktuarium św. Faustyny w Warszawie przy ul. Żytniej do Ostrówka. Był to dziewiąty rok nowenny, w której pielgrzymi podjęli modlitwę o powołania kapłańskie i zakonne. Pielgrzymka rozpoczęła się 30 lipca, o godzinie 21.00 Apelem Jasnogórskim i Mszą świętą w Sanktuarium św. Faustyny. Pielgrzymi, w tym cztery nasze Siostry: s. Lidia i s. Serwia oraz nowicjuszki: s. Miriam i s. Józefina przygotowujące się do pierwszych ślubów, podjęły trud nocnej wędrówki i modlitwy prosząc o dar nowych powołań do naszego Zgromadzenia. Szlak pątniczy przechodził przez Ząbki, Zielonkę, Kobyłkę, Wołomin, Duczki, Dobczyn, Klembów i Ostrówek. Na powitanie pielgrzymów na placu przy Domu Św. Faustyny w Ostrówku, pojechały matka Anuncjata, s. wikaria Goretti oraz s. Elia, by razem z Siostrami i innymi pielgrzymami uczestniczyć w modlitwie dziękczynnej o godzinie 15.00. Wspólnie z Księdzem Biskupem Romualdem Kamińskim oraz innymi kapłanami pielgrzymi odmówili koronkę do Bożego Miłosierdzia i uczestniczyli w Eucharystii sprawowaną pod przewodnictwem ks. Biskupa. Bogu niech będą dzięki za ten dar pielgrzymiej modlitwy!

13 czerwca we wspomnienie św. Antoniego z Padwy, w Samarii miałyśmy radość gościć trzech – z sześciu wyświęconych w tym roku – Księży Neoprezbiterów naszej Diecezji Warszawsko-Praskiej: ks. Radosława Chilimoniuka, ks. Kazimierza Siewko oraz ks. Pawła Szmytkowskiego. Modliłyśmy się za cały Kurs w czasie rekolekcji, które jako diakoni odprawiali w naszym Domu przed przyjęciem sakramentu święceń, a teraz mogłyśmy modlić się za nich i z nimi podczas odprawianej – przez Nowowyświęconych – Eucharystii. Na zakończenie Księża udzielili nam prymicyjnego błogosławieństwa. Po czym, w kapitularzu złożyłyśmy okolicznościowe życzenia. Radością było dla nas to bratersko-siostrzane spotkanie. Młodzi Księża opowiedzieli nam historie swojego powołania, ale chcieli także poznać nasze historie… a przynajmniej nasze imiona i lata samarytańskiej posługi. Z naszych serc płynie wdzięczne „Deo gratias” za dar powołania i pokorna, ale i usilna prośba o nowe powołania do służby w Kościele! Nie bójcie się żyć dla miłości, dla Tej Miłości warto żyć!

W dniach 11-12 czerwca, 12 osób uczestniczyło w spotkaniu formacyjno-modlitewnym Samarytańskiej Wspólnoty Świeckich, którego tematem był trzeci dar Ducha Świętego – dar rady, omówiony podczas dwóch konferencji przez ks. Wojciecha Miliszkiewicza. Centralnym punktem spotkania była Msza św., a po niej modlitwa przy sarkofagu Czcigodnej Sługi Bożej Matki Wincenty w kościele parafialnym. Chętni wpisali się do księgi próśb i podziękowań. W programie popołudniowym był czas na rozmowę i spotkanie w grupkach, spacer po pięknym, zielonym parku czy wypicie kawy ze znajomymi. O godz. 16.00, siostry nowicjuszki wyświetliły „Teatr TV” zatytułowany Jadwiga w poszukiwaniu drogi. Na tle historycznych wydarzeń ukazane zostało życie Jadzi Jaroszewskiej w 1920 r., kiedy odczytywała swoją życiową drogę, posługując rannym żołnierzom i ubogim mieszkańcom Piotrkowa w czasie wojny bolszewickiej. Aktorkami i autorkami filmu były siostry samarytanki, uczące się od swojej Założycielki postawy zawierzenia, wrażliwości i oddania na służbę potrzebującym. Po odmówieniu nieszporów i odśpiewaniu litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa rozpoczął się czas grillowania i rekreacji z siostrami i przebywającymi w naszym domu uchodźcami z Ukrainy. Siostry przygotowały wiele gier i zabaw sportowo-rekreacyjnych. Było dużo radości i wspólnej zabawy przy ognisku. Pogodny wieczór, na którym śpiewano piosenki po polsku i ukraińsku zacieśnił więzi między nami. Drugi dzień spotkania rozpoczął się odmówieniem jutrzni. Po śniadaniu moderatorka Wspólnoty siostra Benedykta poprowadziła spotkanie ze Słowem Bożym w oparciu o niedzielną Ewangelię, której fragment pochodził z mowy pożegnalnej Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy. W Ewangelii wymienione zostały trzy Osoby Trójcy Świętej. Szczególna uwaga została skierowana na Osobę Ducha Świętego i Jego zadanie doprowadzenia uczniów do całej prawdy. W dalszej części spotkania – z racji uroczystości Trójcy Świętej – s. Benedykta wręczając każdemu małą ikonę Rublowa, opowiedziała historię ikony Trójcy Świętej, jej teologię i symbolikę. Przed Mszą św. został odmówiony Różaniec św. w intencjach podanych na kartkach, zbierając w jedną modlitwę wszystkie potrzeby ludzi i świata. Eucharystia – Uczta Miłości – była dziękczynieniem za miłość Jezusa do nas, gdy z miłości ofiarował się Bogu Ojcu na krzyżu za nasze grzechy i pokazał, że prawdziwa miłość polega na służbie drugiemu człowiekowi. Piękny był ten czas: modlitwy, dzielenia się wiarą, dobrych rozmów i tego, czego wypowiedzieć się nie da – tajemnicy serca. Aby Bóg był we wszystkim uwielbiony.

7 czerwca 2022 r. w godzinach wieczornych, Pan odwołał kolejną naszą Siostrę do Siebie. s. Assunta od Miłości Bożej Janina Sasadeusz, przeżyła lat 84, w Zgromadzeniu 59. Swoje życie poświęciła, by uwielbiać Bożą Sprawiedliwość, służąc szczególnie kobietom w trudnych sytuacjach życiowych: moralnie zagubionym oraz samotnym, często nieletnim kobietom w ciąży i matkom potrzebującym schronienia i wsparcia zarówno materialnego, jak i duchowego. Jako pionierka, w latach 80-tych, zorganizowała taką pomoc w Szczecinie oraz dom samotnej matki w Karwowie i Poczerninie. Ostatnie lata spędziła w Samarii, ofiarując swoje modlitwy i cierpienia za Kościół św. i za Zgromadzenie. Bóg, poprzez dar cierpienia zaprosił ją do szczególnej bliskości ze sobą w ostatnich tygodniach życia. Choć nie mogła z powodu choroby przyjmować pokarmów, a nawet Komunii św. – w pierwszy piątek czerwca – na chwilę odzyskała świadomość i wypowiedziała swe najgłębsze pragnienie: czy będzie Komunia św.? Cudem Bożej Miłości był ten moment zjednoczenia z Jezusem Eucharystycznym! I wypełnieniem najgłębszego pragnienia siostry Assunty. Siostra odeszła do Domu Ojca otoczona modlitwą Sióstr, które przy zapalonej gromnicy odmawiały koronkę do Najświętszych Ran Pana Jezusa. Uroczystości pogrzebowe odbędą się w kościele parafialnym w Niegowie 10 czerwca, o godzinie 11.00. Niech Dobry Bóg przyjmie naszą zmarłą siostrę Assuntę do Nieba.

W dniach 28-30 kwietnia w Samarii miało miejsce wiosenne spotkanie szkoleniowo-formacyjne Sióstr z Zarządu oraz odpowiedzialnych za domowe wspólnoty i placówki apostolskie. Oprócz omówienia bieżących spraw Zgromadzenia i omówienia syntez spotkań pre-synodalnych z naszych wspólnot wysłuchałyśmy dwóch konferencji br. Antoniego Leńczowskiego OSB z Tyńca nt. Misterium Śmierci i Zmartwychwstania. Liturgia chrzcielna oczami mnicha oraz Synodalność wg Reguły św. Benedykta.

Radością spotkań w Samarii jest zawsze możliwość wspólnej modlitwy przy sercu Matki Założycielki Czcigodnej Sługi Bożej Wincenty.

Niech Dobry Bóg błogosławi Zgromadzeniu, naszym Rodzinom, Przyjaciołom, Dobroczyńcom a także wszystkim, za których się modlimy i wobec których podejmujemy samarytańską posługę.

25 kwietnia o godzinie 21.35, razem ze Słuchaczami Radia Warszawa, rozważając radosne tajemnice różańca św., modliłyśmy się za Ukrainę, szczególnie o dar pokoju. Boże wszechmogący, Ty jesteś Panem historii, Powierzamy Ci udrękę naszego czasu: Wojnę na Ukrainie przepełniającą nas niepokojem i strachem. Prosimy Cię: Przyjmij dusze zmarłych. Pociesz rodziny w żałobie. Pokrzep uchodźców i osoby zmuszone do ucieczki. Uzdrów zranionych w ciele i na duszy. Bądź blisko tych, którzy zajmują się osobami przeżywającymi trudności. Nie pozwól, aby zatryumfowały krzyki wojny i groźby. A tylko prawda. Daj nam rozeznanie. Odwagę pojednania i wysiłek dla zaprowadzenia pokoju, Nawet jeśli wszystko wydaje się prowadzić ku rozpaczy. Panie, poślij teraz Twojego Ducha Świętego na ziemię, Ducha, który zakończy podziały, Ducha, który prowadzi ku wolności, Ducha, który zatryumfuje nad wojną. Daj naszej ziemi pokój, Jaki ty sam możesz dać. Ty jesteś Panem czasu i wieczności! Święta Maryjo, Królowo Pokoju, módl się za nami i za całym światem. Amen.

W dniach 19-22 kwietnia 2022 r., w Samarii odbywały się dni odnowienia duchowego dla najmłodszych sióstr po ślubach wieczystych. W spotkaniu wzięło udział osiem sióstr oraz Matka Anuncjata i s. wikaria Goretti. Program obejmował najpierw wspólny dzień skupienia, który poprowadził ks. Kazimierz Stasiak SAC. W rytmie lectio divina pochyliłyśmy się nad źródłową dla nas perykopą ewangeliczną o samarytance. Po raz kolejny w atmosferze modlitwy mogłyśmy przeżyć spotkanie z Jezusem przy studni i wrócić do źródeł swego powołania. W dalszej części zasłuchałyśmy się w archiwalne listy Matki Założycielki pisane do różnych sióstr naszego Zgromadzenia. To była bardzo ciekawa lektura! Po czym, próbując wsłuchać się w serce Matki Wincenty napisałyśmy list, który – być może – dzisiaj napisałaby do nas… Nie zabrakło też czasu na siostrzane spotkania i wymianę myśli, podzielenie się osobistymi radościami i smutkami. Niech Chrystus Zmartwychwstały zastaje nas zawsze tam, gdzie On sam chce nas spotkać. Deo gratias!